İznik Gölü'nde Huzur

İstanbul'a çok yakın. İmparatorluklara başkentlik yapmış, konsüller toplanmış. İki sıradağ arasında saklı bir hazine. Hala gözlerden uzak. Sakince keşfetmek ve keşiflerini içlerinde saklamak isteyenler için şarkılar söylüyor kulaklarımıza...

 

 

 Huzur içinde göl kenarında eşsiz birkaç gün yaşamak, bir kervanın geçisini uzaklardan seyretmek, yüzyıllar öncesi kadim bilge bir şehirin yanıbaşında...

 

Yazın gölde yüzmek, kışın şömine başında kitap okumak...

 

 

Tarihi şehire kısa bir tur, dağlarda gezinti...

 

 

Ilıcada sıcak su keyfi, tariflerini bulamayacağınız yemekler, dostluklar...

 

Hepsi, daha fazlası ve bilgi için  dustarlalari@gmail.com 'a mail atınız.

 

 

Londra'ya Doyamadım-2 !

Ne yesem ne yesem ?

Tayland lokantasında kızarmış ördek yesem. Çıtır çıtır. Tayland ve Çin mutfağını bir gün orjininde de yemek kısmet olur inşallah.

 

 

İngiltere'ye gelip fish&chips yememek olmazmış. Buyrun size iki ayrı fotoğraf. Birini Betül (birasız olan) birini de ben Leicester'da meydana bakan bir fish&chips lokantasında yedim. Mezgit ve morina balığından yapılıyor. Bol yağda kızartıldığından ben kızarmış dış kabuğunun bir kısmını soyup, lop beyaz eti, patates ve bira ile götürdüm. Haftada bir yenir. Cuma akşamı iş çıkışı bu menü ile oturup 8-9'a kadar takılınıp, evde Irish Cream'li çay ile güzel film seyredilir. Odanın camı açılırsa ve bir de esen rüzğar var ise tam mayışmalık olur.

 

Üniversite hayatımda sosisli üzerine eğitim yapmış olduğumdan, yurtdışında gerçek bir sosisli sandviç yeme konusu beni her zaman heyecanlandırmıştır. Çocukluğumuzda fimlerde seyrettiğimiz el arabalarında satılan, her türlü sosu bulabileceğiniz sosisli sandviçler hayallerimizi süslemiştir. Ne kadar evde sosisli partileri yapsakda iyi malzemeyi bulamayınca bir yerde takılıyorsunuz. Bizim genç iken çok fazla tartıştığımız, sosisin sandviç içindeki yerinin en altta ve sonra sos ve malzemeler mi yoksa malzemeler altta sosis üstte mi olması konusu, yurtdışında çok daha efektif bir durumla çözülmüş. Sandviçi ikiye ayırmadan ortasını deliyorlar ve sosisi yerleştiriyorlar. Ala ! Bu benim her zaman savunduğum sosisin altta ve sosun üstte olması tezine daha yakın bir sonuç. Çünkü ben sandviçi ısırırken sosisin sandviçten fırlamasına tahammül edemem. O sandviçi orda bırakıp da gidemem. Bu daha fazla peçete tüketmeme neden olur. Üç yerde yediğim sosisli çok güzeldi. Biri aşağıda fotosunu bulabileceğiniz Portobello pazarında Alman teyzelerden yediğim, diğeri British Museum önünde yediğim, son olarak da Jamie Oliver'in sosisli sandviç dükkanında yediğim. Jamie sadece sosisli yapan zincir açmış. Çok fazla görmedim ama başarılı. Başka bir yerde sosisli sandviç  yemedim sanırım; demek ki tüm sosisli sandviçleri beğenmişim:) Yok yok ilk gün saçma sapan bir yerde yemiştim; o kötüydü.

Son gün bu kadar emek verip sokaklarını yürümüşlüğümüzün, önümüze  çıkan hiçbir yemeğe burun çevirmeyişimizin mükafatını fazlası ile gördük. Karşınızda Borough Market ve onun harikaları...

Borough pazarının adını duymuştum ama inanın bu kadar da olmaz. Tam da demo gününe denk gelmişiz (perşembe). Aşağıda fotoğraflarını göreceğiniz ürünlere ağzım açık dolaşarak baktım. Son günlerde olmamız nedeni ile paramız azalmıştı. Ama gereken herşeyi yaptık. Özellikle deniz ürünleri beni hayran bıraktı. Çiğ istridye ve deniz tarağı yeme tecrübem yoktu. Deniz tarağının çok güzel olduğunu söyleyebilirim.

Deniz ürünleri ne ararsanız...

Mantarın onlarca çeşidi...

 

Prosciutto; el emeği göz nuru...

 

 

 

Pie'lar....

 

 

 

Biz yedik Allah arttırsın. Sofrayı kuranlar kaldırsın...





Londra'ya Doyamadım-1 !

Kafamı nereye çevirsem tadacak yeni bir lezzet ! Sınırlı bütçeyi unutup, yapabilecek tek şey son penny'e kadar yemek...

Londra'ya gelirken en büyük hayalim gece 03 sabah 09 arası açık olan Smithfield'daki et marketinde kasaplarla birlikte böbrek, sosis, yumurta, fasülye yemekti. Hedefimi çok düşük tutmuşum. Cumartesi günü iner inmez ne yapacağımı bilmez bir halde Sainsbury marketin hamur işi reyonuna daldım. Bu kadar mı lezzetli olabilir sıradan bir marketin içerisindeki ekmek reyonunda kremalı, bademli, meyveli hamur işleri? İngiltere'ye göre hem ucuz hem de açlığınızı rahatlıkla bastıracak kaliteye sahip. Portobello marketin kapanışına yetişebilmemize rağmen, geç kalmışlığı son sosisleri kalan bir el arabasından sosisli sandviç alarak telafi etmeye çalıştık. Sonuç berbat...

Konakladığımız Bayswater'da bir Tayland restoranını gözüme kestirmiştim. Kestirmekten öte içeri girmemek için zor tutmuştum kendimi. Market dönüşü içeri daldık. Bu seyahatte tüm sınırlamaları kaldır diye ayarlarımı düzenlemiştim. Onun için menüden ilk tercihim ballı kızarmış domuz oldu. Betül'e de ördek söylemiştik. Ördek domuzdan daha iyi idi. Ayrıca David'in söylediği buharda sebzelerle pişmiş deniz tarağı da favorilerim arasındaydı.

Tayland ve Çin lokantalarının vitrinleri inanılmaz çekici oluyor. Kendi adıma her lokantadan içeri giresim geldi.

Pazar günü sunday roast günü. Orta karar, mahalle arası bir pub'a gittik. İçilecek çok bira vardı. Tadabildiğimiz kadar tattık. Roast'u da son lokmasına kadar götürdüm.

 

Dönüşte Leicester'daki Çin mahallesine uğradım. Değişik ne yiyebilirim derken, bir lokantada salyangozu gördüm. Fakat ufak tadımlık olarak satılan menülerini 17'ye kadar veriyorlarmış. Normal menülerinde de salyangoz yoktu. Yeri kafada sabitleyip ertesi gün kapılarını çaldım. Baharatlarla pişirilmiş salyangoz ve siyah fasülye sosunda midyeyi yerken ağzımın suları aktı, ayıp oldu müşterilere...

Camden Town pazarı. Ortak karar. Gözümüze kestirdiğimiz yiyeceklerden alıp paylaşacağız. İşte sırası ile.

Macar gulaş. Et suyundan geçilmiyor. Ekmek olup banılasım geldi.

Tütsülenmiş dana ve domuz. Bu seyahatte yediğim en iyi yemekler listesine girer. Kaçıncı diye sormayın. Yazarken düşündüm ama sıralama hakkında daha sakin bir zamanda düşünmem gerekecek. Zira bu yazıyı oruçlu ve iftara üç saat kalmışken yazıyorum...

 

Domates ve soğanla doldurulmuş bebek ahtapot , kalamar ve ızagara ahtapot...

Üzerine nutellalı ve maple şuruplu pancake ?

 

10 Büyük Günah

Londra'da, Smithfield'da saat 6'da bir dükkan kapılarını açar. 10 büyük günah da denen kahvaltıyı kasaplarla birlikte yersin eğer gerçekten cesursan.

Çok yakında Düş Tarlaları'nda...!

Portakal Ağacı

Sen, yapraksızlığın ne olduğunu bilir misin?

Bir portakal bahçesinin ortasında,

kokuların dökülmüşlüğünü bilir misin?

Soğukta

yanan ateşleri bilir misin?

Soğuktan çatlamış eller gördün mü?

Çatlaklarının arasına toprak dolan eller,

üzerine hayat yazılmış eller,

portakal toplayan eller gördün mü?

Yaprakları, kokuları toplayan eller;

o ellerinde acıdığını,

acının da güzel olduğunu bilir misin?

  Gökyüzüne yalvaran dallar gördün mü?

Yaprak için dua eden
soğukta dua eden dallar,

hiç amin dedin mi o dualara?

Portakal topladın mı?

Portakal küfesi gördün mü bir adamın sırtında?

Çatlamış ellerle toplanmış portakallar kokladın mı?

Sen,

o adamla hiç konuştun mu?

İlker Torun / 2006

İşgal Altında !

Ruhumun Endülüs'ten İstanbul'a, İznik'ten İsfahan'a, Patagonya'dan Arjantin'e, Porto Rico'dan Vancouver'a bütün şehirleri işgal altında ey okur !

Bütün kalemlerim kırılmış, bütün zamanlarım çalınmış, oğlumun yanağını okşayacak ellerim bağlanmış, gözlerime miller çekilmiş, ayaklarım yollarını unutmuş...
Yaşadığım günler ıstırap olmuş. Hayallerim dipsiz bir kuyunun içinde üstüne taşlar atılmış...
Sokaklarım ıssız, bulutlarım kısır...

Ruhum işgal altında ey okur !

Şimdi ne yapmalı? Bu esaret altında, gözler önde esirliği çekmeli mi? Bazen yapmıyor değilim hani? Gözyaşlarım içime aka aka göller oluyor, adalar oluşuyor, yalnız başlarına... Robinson'lar yaşamaya başlıyor. Ve sonra herşey yeniden başlıyor...

Sonra...Sonra o Robinson'lar birbirlerini görüyor...Ruhumun bütün adalarında ve göllerinde yalnız olmadıklarını anlıyorlar...Birleşiyorlar, güçleniyorlar...Ve şöyle sesler duyuyorum uzaklardan...özgürlük...özgürlük...

Sonra...Sonra...Baş harfleri büyüyor...Özgürlük oluyor...Özgürlük...

Bir kalem çıkartıp geliyor biri eski sandıklardan. Yazmaya başlıyorum...Alacakaranlıkta uykumdan uyanıp yazmaya başlıyorum...Elimin birinin bağı çözülüyor, oğluma dokunuyorum...Gözlerim bulanık da olsa görüyor... Yürümeye başlıyorum karanlıkta...Çekiç sesleri geliyor bir sokakta, bodrum katında...Kılıçlar dövülüyor özgürlüğe...

Biri taşları çıkarmaya başlıyor hayal kuyusundan...Derken Endülüs'te bir sufi bir şarkı zikrediyor ve bir İspanyol kardeşim gitarının tellerine hiç olmadığı kadar asi vuruyor...Derken korkuyorlar bizden...İkinci harfi de büyüyor...ÖZgürlük...

Aman vermeden...Susmadan, susturulmadan...Hayal etmeyi bırakmadan...Geceleri yürümeyi unutmadan...Tüm Robinson'lar ve adalar ve göller için...İçimizdeki tüm yalnızlıklar için...İsfahan ve Granada için...Kayıp zamanlar ve hikayeler adına....En önemlisi ÖZGÜRLÜK adına !

İşgal bitsin ey okur !

Hoşgeldin !

Vadinin tabanında gözlerim yeşilden kamaşmıştı. Kuş seslerinden kulaklarım başka sesleri ayırt edememeye başlamıştı. Nerede olduğum hakkında bir fikrim yoktu. Yönümü bulmak imkansız.
Geçmiş zamanla şimdiki zaman arasında gidip gelmelerim bana vakit kaybettiriyordu. En kısa zamanda çevredeki en yüksek noktaya çıkıp gözlemlemeliydim.
Karnım aç. Soğuğun ve dikenlerin kestiği derimi hissediyorum. Oysa yara ve acı yok iken orada mı farkında değildim. Yokluğu bilmek lazım varlığı bilmek için.
İşte...Az önce muhteşem bir gölün kenarında imişim. Orada bu tepeyi özlüyor ve hedeflerken, şimdi aşağısı ne kadar cezbedici. Uzak olan istenir, ben de şimdi keşke orada kalsaymışım diye düşünürken güneşin yollanmaya başlaması ile irkiliyorum.

Tepenin arka yamacından ve keskin taşlarla döşeli patikadan koşmaya başlıyorum. Yaban domuzları gibi özgür ve hoyratça koşuyorum. Engellerden sağa sola dönerek, üstüne basarak, çarparak geçiyorum.

Dizlerim tutmamaya başladı, her an düşebilirim. Sazlıklarla dolu bir düzlüğe geldim. Sanırım göle doğru giden su kanalları. Dikkat etmezsem çamura saplanabilirim. Mümkün olduğunca sazlıklardan uzak, ormana yakın yürüyorum. Hava karardı kararacak. Burnuma is kokusu geliyor. Birileri odun yakıyor. Allahım herkesin aksine, tezek ve is kokusuna bayılırım. Uzaktan köpek sesleri geliyor...

Yaklaşıp bağırıyorum kazanın başında tahta sopa ile kazanı karıştıran teyzeye.

Köpeklere eliyle sus işareti yapıyor. Yüzünde bir gülümseme ile buyur ediyor. Tahta verandanın altında 3 orta yaşlı teyze daha oturuyor. Oturmam için sediri gösteriyorlar. Aç olduğum her halimden belli olacak ki duvardaki ufak bir dolaptan, bir bez yumağı çıkartıyor. Bezi açınca mis gibi ekmek kokusu sarıyor bedenimi. Sağımda kalan, hepsinden daha yaşlı gözüken teyze ufak bir kapta bir şey getiriyor önüme. Diğeri ise kaynayan kazana kepçeyi daldırıp simsiyah ve yoğun sıvıdan bir kaba dolduruyor.

İkisi de yerde duran üzeri yıllanmışlıktan nerede ise söze gelecek masaya geldiğinde, kadınların dut pekmezi kaynattıklarını anlıyorum. Bana tahin pekmez getiriyorlar. Sanki tatlı ve kısa bir uykuya dalmış da uyanmış gibi gözlerimi açıp, ağzımı kapıyorum 15 dakika sonra.

Ateşin üzerindeki simsiyah çaydanlıktan bardaklara çay dolduran adamı ilk defa görüyorum. Kadınlarla bir iki kelime konuşuyor ve bana doğru yaklaşıyor.

- Hoşgeldin